Jest poniedziałek. Wstałam o 5.50, żeby nie mieć wyrzutów sumienia, że znowu opuściłam poranny Pilates. Wstawiłam wodę na kawę (rozpuszczalną, bo zwykła w moim wieku, w połączeniu ze stresem za dużo magnezu zabiera). Zrobiłam jedzenie dla zwierząt mych obu i z kubkiem kawy w dłoni podeszłam do szafy, by wybrać "outfit of the day". Powzięłam też prysznic i posłałam łóżko. Potem wróciłam do szafy, by strój wybrany na inny zamienić, wysuszyłam włosy, usiadłam przed toaletką, by dorysować sobie twarz, lecz wstałam niezadowolona, gdyż twarz dorysowana wcale mi się nie spodobała. Poszłam założyć wybrany outfit i po 10 zmianach zdania uznałam, że mogę wyjść do ludzi w wersji pierwszej. Żeby nie marnować czasu, w międzyczasie słuchałam news'ów, z których dowiedziałam się, który polityk tym razem słowa nie dotrzymał i ile osób zginęło w ten weekend na drogach. Zabrałam psa na zbyt krótki spacer, a śniadanie nabyłam na stacji, bo na właściwe, w domu, nie miałam czasu przez brak zdecydowania w kwestii ubioru. Na stacji jedzenie jest raczej shit'owe, więc pomimo przyswojenia kilkuset kalorii, po dotarciu do pracy już byłam głodna, co starałam się zagłuszyć kilkoma, tym razem pożerającymi magnez z organizmu, kawami z ekspresu. Po pracy pędęm do domu trzeba wrócić. Niby nie wiadomo, po co ten pęd ale skoro pędzi każdy, to jakiś w tym sens musi być. W pracy siedzi się długo, albo i za długo, więc po wyjściu z niej na nic siły juz raczej nie ma. Idę więc do Biedronki, po sushi dla średnio uposażonych i mam fancy kolację, ale jednak on budget. Jakieś plany jednak mam. Zrobię pranie, poczytam książkę o rozwoju osobistym, wypiję latte z koleżanką przez telefon i Stranger Things obejrzę. Przecież trzeba coś z życia mieć dla siebie, no i rozwijać się trzeba i na czasie w serialach być, nieprawdaż?
W ciągu dnia robię mnóstwo rzeczy - tak jak pewnie i Ty. Ale w żadnym momencie nie jestem "tu i teraz" - tak jak i Ty? Zatracamy się w swoich działaniach i w nadążaniu za innymi, by w porównaniu z nimi nie wypaść gorzej. Tylko czy to jest coś, co daje nam szczęście? Serio tego akurat chcemy? A może wolisz rumianek zamiast latte, tylko to słabo na insta wygląda? A Stranger Things to już too much i wolisz Klan, tylko wstyd się przyznać? Dziś prawdziwa odwaga polega na tym, by przyznać się, że wcale nie chcesz być cool i w dupie masz Bubble tea na Chmielnej i inne pierdoły. I że lubisz wyjeżdżać na wieś, pić kawę ze starego kubka i przedkładasz widok nudnych, trywialnych łąk usianych krowimi plackami, nad fale Atlantyku uderzające o niebezpiecznie daleko wysunięte nad taflę wody klify?
Co lubisz naprawdę? Podzielisz się? No to się podziel, a potem idź i to zrób i nie myśl o niczym innym.
EN
It's Monday. I got up at 5.50 to have no remorse that I hadn't left morning Pilates again. I put the water on to make a coffee (instant one, it is normal at my age, regular one takes too much magnesium from your body). I made food for both of my pets and - with a cup of coffee in my hand - I went to the closet to choose "outfit of the day". I also took a shower and made my bed. Then I went back to the closet to change the chosen outfit for another one, I dried my hair, sat in front of the dressing table to draw my face, but I got up dissatisfied because I did not like the drawn face neighter. I went back to my closet and after 10 changes of mind I decided that I actually can go out to people in the first version. I didn't want to waste the time, so in the meantime I was listening to news, from which I've learned which politician did not keep his word this time and how many people died on the roads this weekend. I took the dog for a too short of a walk, and I bought breakfast at the station, because I had no time for the proper one - at home - probably because of my lack of ability to make a decision regarding today's outfit. At the station the food is rather shity, so despite the assimilation of several hundred calories, after getting to work I was already hungry, what I tried to drown out with a few, this time devouring magnesium from the body, coffees from the coffee machine. After work, I had to go back home quickly. I have no idea why I had to do it quickly, but all the people rush so much, so there must be some sense in it. When you sit for a long time - or too long a time - at work, after leaving it, you have almost no strength to do anything else, so to get a dinner I'm going to Tesco, to buy a sushi for commoners and I have a fancy dinner - still on budget. However, I have some plans. I will do the laundry, read a book about personal development, drink a latte with a friend on the phone and watch Stranger Things. After all, you have to have something in your life for yourself, and you need to develop yourself and be up to date with cool Netflix series, right?
During the day I do a lot of things - just like you do. But in no time am I "here and now" - just like you? We lose ourselves in our actions and in keeping up with others, so that we don't look worse compared to them. Only, is it something that gives us happiness? Do we really want that? Maybe you prefer chamomile instead of latte, but it looks weak on insta? And "Stranger Things" is too much for you and you prefer "Keeping Up Apperances", it's just shame to admit it? Today, the real courage is to admit, that you don't want to be cool at all and you have no need to follow what's on the top. And that you like to go to the countryside, drink coffee from the old mug and submit, the view of boring, trivial meadows dotted with cow shits, over the Atlantic waves hitting the cliffs, protruding dangerously far above the surface of the water?
What do you really like? Will you share? Then share and, go do it and don't think about anything else.
AVE!
Komentarze
Prześlij komentarz